Puppy met Parvo
Gepost door Dierenarts Nina om 00:00, februari 11 2011.
Op 2 februari werd Nikki bij mij op consult aangeboden voor een controle. Nikki is een Labrador teefje van toen 8 weken oud. De eigenaren hadden Nikki nog maar 5 dagen in huis. Nikki kwam uit een kennel, waar zij op 6 weken leeftijd met de rest van het nest weggehaald is van de moeder. Bij het ophalen zag Nikki er goed uit, zoals een puppy een lekkere dikke buik hoort te hebben. De eigenaren waren direct verliefd op haar geworden en ik kan me voorstellen waarom: wat een schatje. Al snel speelde een parvo infectie Nikki echter parten.
Sinds vandaag werd Nikki haar ontlasting echter minder stevig (een beetje yoghurt dikte) en kreeg zij minder eetlust. Verder deed ze niet ziek aan. Wat meteen opvalt is dat Nikki niet meer in de conditie verkeerd, waarin zij bij ophalen blijkbaar wel verkeerde. Ze is wat aan de magere kant en lijkt wat achter te blijven in de groei (hoewel ze sowieso de kleinste van het nest was). Nikki was keurig op 6 weken leeftijd geënt tegen hondenziekte en parvo. Ook waren de eigenaren op een ander voer dan de fokker overgestapt, wat mee kan spelen bij diarree bij pups. Omdat diarree bij puppies toch erg gevaarlijk kan zijn, heb ik wat nader onderzoek ingesteld. Naast het lichamelijk onderzoek (waar buiten de conditie geen opvallendheden uit kwamen) heb ik een microscopisch onderzoek van de ontlasting en een giardia en parvo test gedaan.
Onder de microscoop waren geen bijzonderheden te zien: geen grote wormbesmetting o.i.d.. De testen daarentegen waren des te bijzonderder. De giardia test was sterk positief: wat duidt op een infectie met de giardia parasiet, maar ook de parvo test was heel sterk positief.
Gezien het feit dat Nikki 2 weken eerder geënt was, kan het soms zijn dat dit de test resultaten beïnvloed, hoewel dit meestal maximaal 10 dagen aanhoudt. Met een enting worden namelijk ook antilichamen opgebouwd. Met het idee dat Nikki er nog redelijk goed aan toe was en niet echt ziek, heb ik haar met de eigenaren naar huis gegeven met een licht verteerbaar voer, een diarreeremmer en een middel om de giardia te behandelen. Over het algemeen werken deze medicijnen erg snel, waardoor de diarree meestal binnen 2-3 dagen over is. Voor het parvovirus is echter geen gericht medicijn beschikbaar. Ik heb de eigenaren daarom er wel op gewezen dat de uitslag van de parvo test mij niet helemaal lekker zat en dat we de komende dagen nauw contact zouden hebben over de voortgang van Nikki. Ook heb ik de eigenaren uitleg gegeven over het controleren van de uitdroging.
Lang de tijd had dit echter niet nodig, want de volgende dag stonden zij alweer bij mij in de spreekkamer met de boodschap dat Nikki gisteren wel graag het voer at, maar nu helemaal niet meer en dat zij achteruit leek te gaan. Hier kon ik het volledig mee eens zijn. Zoals ik de pup gisteren meegegeven had, zo stond er nu een ander beestje bij mij op tafel. Heel lusteloos en met een huid die overeind bleef staan als hier een kneepje van werd gemaakt. Bovendien waren haar slijmvliezen erg droog en werden deze niet snel weer roze nadat ik erop gedrukt had. Allemaal tekenen van uitdroging. Als uitdroging zich voortzet dan volgt shock, waaraan dieren uiteindelijk komen te overlijden.
Nikki is vervolgens bij ons opgenomen om aan het infuus gelegd te worden. Het is nogal een stap om een pup die midden in de socialisatiefase zit op te nemen in een dierenkliniek om aan het infuus in een hokje gelegd te worden. In dit geval was er echter geen andere keuze om Nikki hier doorheen te helpen. Nikki braakte gelukkig nog steeds niet, ook had zij geen koorts, maar had wel steeds dunner wordende ontlasting met inmiddels ook wat bloed bijmenging.
Het parvovirus is een besmettelijk virus wat vooral bij jonge honden of honden met een slechte weerstand voorkomt. Echter ook ongevaccineerde honden kunnen dit virus oplopen. De agressieve variant van het parvovirus kan ruim 80% van de honden het leven kosten. Reden voor dit overlijden is vrijwel altijd uitdroging/shock. het duurt ongeveer 7 dagen voordat er symptomen zichtbaar worden na een infectie met het parvovirus (incubatietijd) en de duur van de diarree is zelden langer dan 7 dagen. In deze tussentijd kunnen dieren echter enorm verslechteren. Nikki is dus waarschijnlijk rondom het ophalen uit de kennel besmet geraakt (de andere pups hebben volgens de fokker gelukkig geen last gekregen). Dit is altijd een kritiek moment, omdat hierbij toch een hoop stress bij het dier speelt door naar een nieuwe omgeving te gaan, waardoor het immuunsysteem niet op zijn best is. Bovendien kan een enting pas na 2 weken een goede immuniteit veroorzaken, waardoor zij dubbelop gevaar liep. Ook kreeg zij al vanaf 6 weken leeftijd (tegelijk met de enting) geen antilichamen meer binnen via de moedermelk, waardoor deze overbruggingsperiode naar het aanslaan van de enting erg risicovol was. Zolang zij niet met het parvovirus in aanraking zou zijn geweest, was er echter niets aan de hand geweest, maar een virus kan vrijwel overal opgelopen worden. Dit is echter wel een reden waarom sommige fokkers pups pas later naar de nieuwe eigenaar laten gaan, ondanks dat je dan weer een deel van de socialisatiefase bij de nieuwe eigenaar mist.
De dunne darmen bestaan uit een grote hoeveelheid vingervormige uitstulpingen. Dit heeft als doel dat de oppervlakte waarmee voedingsstoffen en water kunnen worden opgenomen, te vergroten.
Een aantal diarreevirussen zorgen voor aantasting van de “vingertjes”. Dit geeft dan tijdelijk diarree, maar vanuit de cryptes groeit het “vingertje” altijd weer aan. Het parvovirus is echter vervelender: deze tast namelijk zowel de “vingertjes” als de cryptes aan. Hierdoor verliezen de darmen veel van hun absorberend vermogen en kan er zelf een opn verbinding naar de bloedbaan ontstaan door de aantasting. Ook kan het parvo virus soms andere delen van het lichaam aantasten zoals het hart.
De therapie voor honden met Parvo is puur ondersteunend. De belangrijkste therapie is daarbij het geven van vocht via een infuus om de uitdroging tegen te gaan. Een dier kan namelijk niet tegen het verlies op drinken en met name jonge dieren zijn hier erg gevoelig voor. Ook neemt de hoeveelheid rode en witte bloedlichaampjes in het lichaam enorm af, waardoor de weerstand slechter is. Hiervoor wordt altijd ondersteund met antibiotica. Zo nodig kunnen er nog misselijkheidsremmers geven en andere specifieke ondersteunende maatregelen. Het doel van de therapie is om de parvo infectie door te komen, zonder complicaties. In de tussentijd is hygiëne erg belangrijk, aangezien het een heel besmettelijke aandoening betreft.
Gedurende de opname van Nikki zijn er dus geen ongevaccineerde puppies in de praktijk geweest. Hebben we de ontlasting met handschoenen en schorten aan opgeruimd en heeft Nikki in quarantaine gezeten van de rest van de praktijk. Parvo is alleen af te doden met chloor en dus is hier ook continu grondig mee schoongemaakt. Als dit niet gebeurd, kan het parvovirus wel enkele maanden in de omgeving blijven zitten.
De tweede dag van de opname was ik erg blij dat Nikki al een dag aan het infuus had gelegen. Dit was namelijk “een typische parvo dag”: hele bloederige waterdunne diarree in grote hoeveelheden. Gelukkig was zij er zelf nog redelijk aan toe, ze was sloom, maar wilde wel eten, braakte nog steeds niet en had geen koorts. de uitdroging konden we met het infuus gelukkig goed tegengaan. Als dit een dag was geweest waarop Nikki thuis was geweest, had zij het echter waarschijnlijk niet overleefd.
De dagen daarna ging Nikki gelukkig steeds beter, ze werd steeds levendiger en de diarree werd langzaam aan brijiger. Ook raakte zij steeds meer geïnteresseerd in de omgeving, waardoor menig infuussysteem kapot gegeten is en het slot van de kooi niet veilig meer was.
Een stuk vrolijkere pup op dag 5 van de opname
Op maandag was het de planning om Nikki naar huis te laten gaan. In de loop van de ochtend kreeg Nikki echter plots een heftige koortsaanval van op de top 41,8 C. Als dit te lang duurt, kunnen de organen dit niet aan en komt een dier hieraan te overlijden. Met alcohol over de huid (om de warmteverdamping te bevorderen) en koortsremmers zakte dit gelukkig vrij snel weer binnen acceptabele normen. De volgende dag voelde Nikki zich weer topfit en was de koorts de hele nacht weggebleven. ’s Ochtends heb ik haar van het infuus afgekoppeld en het ging nog de gehele dag goed. Diezelfde dag is zij nog naar huis gegaan. De reden van de koorts blijft altijd een vraagteken. Normaal hebben pups al tijdens de hele infectie koortspieken, maar dit was bij Nikki uitgebleven. Het ka te maken hebben met een plotselinge afweerreactie lokaal in de darmen of op andere plekken in het lichaam. Hier heb ik echter geen aanwijzingen voor gekregen.
Het moeilijke bij pups is dat zij midden in de belangrijkste socialisatie fase zitten. Zolang ze nog enigszins diarree hebben zijn ze besmettelijk voor andere honden, daarnaast heeft hun eigen immuunsysteem een behoorlijke klap opgelopen en zijn ze dus gevoeliger voor andere infecties.
Mijn mening is echter dat de socialisatie net zo belangrijk is om een leuke hond over te houden de rest van het leven. Ze hebben tenslotte al een week van hun socialisatie in quarantaine gezeten. Ik geef daarom altijd als advies dat als de diarree weg is, ze best met andere honden in aanraking mogen komen, mits deze jaarlijks goed gevaccineerd worden en zelf absoluut niet ziek zijn. Bij twijfel niet doen! Ook Nikki had grote behoefte aan contact met andere honden en daarom heb ik haar ook met mijn eigen hond Silke in aanraking laten komen, waar ze zich lekker op los leefde voordat ze naar huis ging.
Weer lekker spelen zoals het hoort bij een pup
De afgelopen dagen is het erg goed gegaan met Nikki en vandaag komt ze bij me op controle: ik ben benieuwd of ze al een beetje aan het groeien is… Of ze nog last van de infectie zal hebben d rest van haar leven, is even afwachten. Het lijkt erop dat Nikki er met een schampschot vanaf gekomen is, maar vaak blijven de darmen en immuniteit wel een gevoelig punt.
