Aan het eind van een hectische dag, werd er een teckel in het Dierenziekenhuis binnengebracht. De teckel bleek al langer plasproblemen te hebben en was al bij een andere dierenarts geweest. Vandaag ging het diertje echter snel achteruit en bleef maar persen op de urine en plast daarbij vers bloed uit.
Tijdens het lichamelijk onderzoek door dierenarts Elles en Nina werd al snel duidelijker dat we hier niet te maken hadden met een simpele blaasontsteking. De dierenartsen voelden namelijk alsof er knikkers tegen elkaar knarsten in het blaasgebied. Het hondje was hier ook erg gevoelig op. Het urineonderzoek liet overduidelijk een hevige blaasontsteking zien.
Gelukkig kon Dierenarts Nina direct een echo van de blaas maken, waarbij het overduidelijk was wat het probleem was. Er zaten namelijk meerdere grote stenen in de blaas. Gelukkig zagen de nieren er beiden nog prachtig uit.
Blaasstenen zijn het gevolg van het samenklonteren van blaasgruis en blaasgruis ontstaat bij honden vaak door een urineweginfectie en de gevoeligheid van de hond. Een urineweginfectie in een vroeg stadium kan vaak gewoon met ontstekingsremmers en antibiotica worden opgelost. (opvallend feitje is overigens dat blaasgruis bij katten zeer zeldzaam door bacteriën wordt veroorzaakt, maar vrijwel altijd door voeding en gevoeligheid van de kat. Een kat geven we dus ook zelden of nooit antibiotica.)
Niet gek dat het hondje hier zo’n pijn aan had. Eén van de stenen zat zelfs in de urinebuis klem.
We hebben daarop besloten om direct tot operatie over te gaan. Deze situatie kan namelijk heel snel verslechteren waardoor de urinewegen blijvende schade of soms zelfs onherstelbare schade oplopen en het dier bovendien onnodig veel pijn ervaart.
Tijdens de operatie werd de situatie pas echt duidelijk. Er zaten maar liefst 5 stenen (4 driehoekige stenen en 1 hele grote welke in de plasbuis klem zat). Via een gaatje in de blaas hebben we alle stenen naar buiten kunnen halen. Zorgvuldig hebben we nog gecontroleerd of er geen steen verderop in de plasbuis klem zat, maar dit was gelukkig niet het geval. Daarna is de blaas en de buikwand en huid weer gesloten.
1 van de stenen is opgestuurd voor analyse, waaruit bleek dat het struviet betrof: een veelvoorkomende steen ten gevolge van urineweginfecties. tevens hebben we een kweek van de urine ingestuurd om zeker te weten dat we het juiste antibioticum zouden geven. Er bleek sprake te zijn van een e.coli besmetting en gelukkig was deze bacterie gevoelig voor het huidige antibioticum. Vanaf nu dus aansterken maar voor deze dibbes en geen pijn meer met plassen. We gaan toekomstige stenen voorkomen door middel van speciaal voer en goed opletten bij tekenen van blaasontsteking: zodat we deze tijdig kunnen behandelen.
