Een niet zo sluwe vos
Gepost door Dierenarts Nina om 00:00, april 25 2010.
Een spoeddienst van een gezelschapsdierenarts bestaat lang niet altijd alleen maar uit honden, katten, konijnen en knaagdieren. Soms krijg je iets heel bijzonders aangeboden. Zoals afgelopen weekenddienst dat de dierenambulance met een jong vosje aan kwam. De vos was gevonden in een tuin. Als een vos zodanig te benaderen is dat deze makkelijk te vangen is dan moet deze wel erg ziek zijn.
Hier aangekomen bleek het om een jong vosje te gaan, welke enorm uitgedroogd en hele bleke slijmvliezen had. De waarschijnlijke oorzaak hiervan was dat het dier onder de vlooien en teken zat en dat deze dus heel veel bloed van het dier opgezogen hadden in korte tijd. Daarbij had het diertje een ingescheurd balzakje bij zijn rechter testikel, waardoor deze testikel klem was komen te zitten toen de huid weer was gaan genezen. De testikel was hierdoor afgekneld geraakt en gedeeltelijk afgestorven. Dit moet enorme pijn gedaan hebben, waardoor het dier waarschijnlijk verzwakt is en uiteindelijke door de parasieten bijna opgevreten is.
Onze taak was om het diertje er weer bovenop te krijgen. Allereerst heb ik een infuus aangelegd om de uitdroging en bloedarmoede te compenseren. Daarna ben ik samen met de assistente geruime tijd bezig geweets om zo veel mogelijk teken te verwijderen. Deze waren in alle stadia aanwezig: van volledig volgezogen tot nog als kleine spinnetjes door de vacht aan het kruipen.
De aangetastte testikel heb ik onder lokale verdoving verwijderd, waardoor de vos nu nog maar 1 testikel heeft, maar ook daar zou hij zich mee moeten redden. De vos heeft een antibioticum, een pijnstiller en een anti-vlooien en teken middel gekregen.
Daarna moets het infuus zijn werk doen. Opvallend was dat de vos er enorm sloom bij bleef liggen, terwijl het diertje toch ook honger ed moest hebben. Als test heb ik zijn snuitbandje even afgedaan en daar kwam hij enorm van tot leven. Hij heeft een heel blik voer in 1 keer opgegeten en was een stuk actiever. Ik heb hem nog tot eind van de dag aan het infuus gelaten en vervolgens in overleg metd e dierenambulance besloten dat het diertje opgehaald kon worden. Het moeilijk aan wilde dieren is dat als ze eenmaal zich beter gaan voelen dat ze niet meer te hanteren zijn. Het is dus altijd een afweging wanneer het dier weg kan. Dit vosje was nog absoluut niet in de conditie om terug het wild in te gaan, maar er is gelukkig een goede vossenopvang beschikbaar waar de vos eerst even kan aansterken. Overigens toen de vos opgehaald werd en weer een snuitbandje om had gekregen hield het dier zich weer enorm sloom.
De dienstdoende mensen van de dierenambulance vertelden mij echter dat bij het afgeven bij de opvang het dier weer helemaal zzichzelf was toen het bandje afging.
