Naar aanleiding van de uitzending van Radar van 24-11-2014 geeft Dierenarts Nina ook graag haar mening over het huidige ongezonde fokbeleid van rashonden, maar ook raskatten.
In de uitzending wordt met name de rashond Franse Bulldog als voorbeeld gebruikt. Bij de Franse (overigens ook de meeste andere Bulldogs) spelen grote medische problemen in de luchtwegen, skelet, huid en nog vele andere problemen zoals ongezonde geboorteproblemen.
Al vele jaren vragen wij ons af waar we nu eigenlijk mee bezig zijn in het huidige fokbeleid. Het is altijd erg opvallend dat ten tijde van een populair ras van dat moment (zoals nu de rashonden Bulldogs en Chihuahua’s, maar enkele jaren terug bijvoorbeeld de Cavalier King Charles Spaniel) de ongezonde kenmerken steeds extremer voorkomen. Neem bijvoorbeeld de Chihuahua op dit moment: vrijwel allemaal hebben ze een open fontanel, wisselen ze niet zelf alle tandjes, hebben ze voor een groot deel een kniepees die niet op de normale plek (patellaluxatie) ligt en vaak geopereerd moet worden enz.
Buiten het feit dat we als dierenartsen hard bezig blijven om deze dieren te “repareren” zodat ze een prettig leven kunnen leiden. Is het toch niet verkeerd om even stil te staan bij zo’n moment.
De redenen dat deze problemen namelijk zijn ontstaan is dat wij als mens extreme eisen stellen aan het uiterlijk van dieren.
Sinds wanneer geloven wij niet meer in de uitspraak: het gaat om het innerlijk en niet om het uiterlijk???
Uitgangspunt zou moeten zijn dat een dier zich vooral lekker voelt en zich gezond door het leven kan bewegen. Het is niet verkeerd om te selecteren om subtiele uiterlijke kenmerken. Tenslotte kiest niet iedereen voor een hond van een gemiddelde grootte van 25-30 kilo met een wildkleur vacht. Dat is dan ook niet per definitie verkeerd ons inziens.
Zelf heb ik een Franse Bulldog Bram.
Een prachtig ventje die op ons pad terecht is gekomen toen hij 9 maanden oud was en vanwege zijn problemen naar het asiel gebracht zou worden. Zelf zei ik altijd dat ik nooit voor een Bulldog zou kiezen. Ik sta gewoon niet achter de ongezonde raskenmerken. Nu ik er echter zelf één heb, merk je dat het karakter van dit ras ook wel heel bijzonder is: het zijn de clowns onder de honden. Ik heb zo’n lol met die jongen. Gelukkig heeft Bram niet heel veel last van zijn lichamelijke beperkingen: ik loop bijvoorbeeld marathons met deze Franse Bulldog, maar dat is daarmee dan ook een uitzondering. Desalniettemin heeft ook Bram behoorlijke handicappen: hij is doof geboren, heeft een voedingsallergie, heeft samengeknepen neusvleugels en daardoor een zeer kleine toegang van de neus en heeft bolle ogen en daardoor vaak beschadigingen. De diepere luchtwegen van de keel, zoals die bij het overgrote deel van de bulldogs ook is aangetast, valt bij hem gelukkig mee.
Zo bewust als wij bezig zijn met onszelf gezond voort te planten: iedereen hoopt tenslotte een gezond kind te krijgen als deze wens er is. Zo ongezond zijn we met de voortplanting van onze dieren bezig.
Laten we toch met zijn allen besluiten dit een einde toe te roepen, door iedere pup die vanaf nu wordt gefokt of gekocht wordt een stukje gezonder te krijgen. Daarmee hoeven we niet af te stappen van de rashonden als chihuahua’s, franse bulldogs, engelse bulldogs, king charles spaniels, maar ook raskatten als perzische katten e.d. Daar zijn ze veel te leuk voor, maar laten we wel zorgen dat we weer terug gaan naar het concept van het vooral gezonde huisdier!!!! Dus de teacup-chihuahua of de hond met extreem bolle kop of extreem korte neus is daarbij niet meer acceptabel.
Onze eisen aan uiterlijk zijn de oorzaak!
Door onze strenge eisen aan het uiterlijk van onze huisdieren zijn deze problemen in de afgelopen 10tallen jaren ontstaan. Doordat we steeds meer zijn gaan selecteren op uiterlijke kenmerken (in vele gevallen steeds extremer) van de rashond. Hierdoor is extreem veel inteelt in de rashonden gaan ontstaan en daardoor nog vele ongewenste problemen extra ontstaan, buiten alle extreme uiterlijke kenmerken. Ons inziens kan dit nooit in 10 jaar opgelost zijn, maar als we nu beginnen af te stappen van de smalle fok basissen van vele rashonden (door vers bloed in de rassen toe te voegen) en gaan selecteren op zowel shows, maar ook bij het kopen van een pup op gezondere kenmerken, dan maken we al een grote stap! Natuurlijk zullen de meeste stamboomdieren hier een grote stap voor moeten maken, want tot nu toe mag er juist absoluut niet een hond zonder stamboom toegevoegd worden aan het bloed (tenzij hier een hele goede reden voor is, bijvoorbeeld bij een heel klein ras). Fokkers krijgen dan namelijk geen stamboom voor de verkregen pups in veel gevallen. Vraag die wij ons dan zouden moeten stellen: is een stamboom zoveel waard, dat we liever een dier met beperkingen krijgen in plaats van een stap naar een gezonder dier te maken. En de allergrootste stap die je als toekomstig diereigenaar kan maken is door streng te selecteren op gezonde kenmerken bij een goede fokker (en dit betekent lang niet altijd een stamboomfokker)!
