Net als baby’s zitten kittens met een navelstreng vast aan de moederkoek en zijn daarmee in de baarmoeder verbonden met de moeder. Via deze moederkoek (oftewel placenta) worden voedingsstoffen via het bloed van de moeder naar het kitten vervoerd. Bovendien kan het kitten ook afvalstoffen weer meegeven aan het bloed zodat deze door de moeder kunnen worden afgevoerd. Er lopen namelijk bloedvaten door de buikwand heen van het kitten door de navelstreng naar de placenta.
Tijdens de geboorte komt er spanning op de navelstreng te staan en wordt deze afgekneld. Tijdens of na de geboorte breekt hierdoor de navelstreng op een speciale voorbestemde plaats. Op dat moment is de verbinding met de moeder definitief verdwenen. Meestal eet de moeder het restant van de navelstreng en placenta op: hoe vies het ook klinkt; dit heeft een belangrijke functie. Hierdoor krijgt de moeder heel veel energie binnen (de placenta is namelijk heel rijk aan energie), maar bovendien wordt de melkproductie door bepaalde bestanddelen van de placenta gestimuleerd. Het deel wat aan het kitten vast blijft zitten, droogt in de opvolgende dagen op, totdat deze er zelf vanaf valt.
Soms gaat er echter iets mis in dit proces en kan hierdoor een navelbreuk ontstaan. Een navelbreuk is een opening in de buikwand ter hoogte van de navel. Dit is dus de plek waar bij de navelstreng de buik van het kitten in ging en samenvoegde met de eigen bloedvaten. Doordat er echter een breuk in de buikwand zit, kan hierdoor inhoud van de buik uitzakken tot onder de huid.
Dit maakt dat er een bult zichtbaar is onderhuids ter hoogte van de navel als er weefsel is uitgezakt of dat er een gaatje in de buikwand te voelen is als er nog geen weefsel uitgezakt is. Het grote gevaar van een navelbreuk is net als een liesbreuk bij mensen dat er stukken darm of ander weefsel in klem kunnen komen te zitten. Zodra het weefsel dan klem zit, gaat dit verder opzwellen, waardoor er een gevaarlijke en vooral pijnlijke situatie ontstaat.
In tegenstelling tot wat je gevoel je in zou geven is een kleine navelbreuk gevaarlijker dan een grote. Door een grote navelbreuk kunnen namelijk makkelijk organen uitzakken, maar deze zullen niet zo snel klem komen te zitten, doordat ze vrij kunnen bewegen. In een kleine navelbreuk daarentegen zal minder snel weefsel uitzakken, maar als dit uitzakt zal dit sneller zichzelf beklemmen. Bij een groot aantal navelbreuken kunnen we wachten totdat het dier bijvoorbeeld gesteriliseerd wordt, zodat dit tegelijk kan worden gesloten zonder extra narcose. Bij navelbreuken die echter te veel risico met zich meebrengen of waarbij er zelfs al een beknelling aanwezig is, dient snel te worden ingegrepen.
Zo verliep ook het verhaal van dit sfynx kitten, waarbij we op jonge leeftijd de navelbreuk al chirurgisch moesten sluiten. tijdens de operatie is dan ook mooi zichtbaar dat er al darmen en darmophangbanden in de uitzakking zaten.
Nadat de buikwand nu kunstmatig gesloten is, blijft er een gelijke situatie over, zoals de natuur dat bedoeld had.
