In mijn werk kom ik regelmatig in aanraking met het afscheid nemen van een huisdier. Hevig emotionele momenten altijd, die ook mij raken. Met name als ik een dier van jongs af aan gekend heb of als ik erg intensief, samen met de eigenaren, met diagnostiek en behandeling van het huisdier bezig ben geweest. Veel mensen hopen altijd dat hun dier thuis zal overlijden als het eenmaal zo ver is: het liefst dat ze niet meer wakker worden vanuit de slaap. Uiteindelijk zou dit natuurlijk het allermooiste zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf dat ook zou gunnen als mijn tijd is gekomen. Het gebeurt helaas toch maar zelden. Vaak moeten de baasjes toch die beslissing nemen.
Onlangs kwam ik met mijn eigen hond Silke helaas zelf voor deze keuze te staan. Silke heeft de prachtige leeftijd bereikt van 15 jaar en 1,5 maand en is op 15 augustus 2013 overleden. Voor een Rottweiler is dit natuurlijk uitzonderlijk oud. Dat maakt ook dat zij al in mijn leven is gekomen toen ik zelf 15 jaar oud was. Het mooiste cadeau wat ik ooit gehad heb!!!
Silke als senior
Silke is de laatste 2 weken van haar leven heel erg snel achteruit gegaan. Ze bleek een tumor te hebben in haar borstholte. Hierdoor stopte ze met eten en werd haar uithoudingsvermogen steeds slechter omdat de tumor bovendien haar eigen bloed aan het afbreken was.
Mensen vragen altijd hoe weet ik wanneer het moment daar is om afscheid te nemen. Als je van je dier houdt weet je dat wanneer het komt. Afscheid nemen is heel belangrijk en vooral ook waarop dit gebeurd. Het kan maar één keer en deze tijd zal je nog heel lang bijblijven. Natuurlijk moet het dier niet onnodig lijden en daarvoor is dan ook nauw overleg met de dierenarts heel belangrijk in deze fase. Het moment is dan ook een heel persoonlijke keuze voor iedereen.
De beslissing tot euthanasie is echter een beslissing die je uit liefde voor je dier maakt. Ik moet er zelf niet aan denken dat Silk onnodig pijn had moeten lijden. Dit had ik onvergefelijk gevonden, hoe groot het verlies ook is en hoeveel verdriet dit ook geeft.
Silke heeft een heel belangrijke rol in mijn leven, maar ook in mijn ontwikkeling als dierenarts gespeeld en ik ben haar voor altijd dankbaar dat ze deel van mijn leven wilde uitmaken!
